सोमवार, 30 अगस्त 2021

ऋग्वेद १० /६१/६ ब्रह्मा का अपनी पुत्री के साथ मैथुन -


 '



 
____________
 ऋग्वेद के उस प्रसंग के कुछ अंश जिसमें प्रजापति ब्रह्मा स्वयं अपनी ही पुत्री से मैथुन करते हैं-

ऋग्वेद- मण्डल-10, सूक्त-61

प्रथि॑ष्ट॒ यस्य॑ वी॒रक॑र्ममि॒ष्णदनु॑ष्ठितं॒ नु नर्यो॒ अपौ॑हत्।
पुन॒स्तदा वृ॑हति॒ यत्क॒नाया॑ दुहि॒तुरा    अनु॑भृतमन॒र्वा ॥५।

भावार्थ- प्रजापति का पुत्र उत्पन्न करने में समर्थ वीर्य सर्वोत्तम है। प्रजापति ने अपने उस मानव हितकारी वीर्य का त्याग किया, जिसे उन्होंने अपनी सुंदर कन्या के शरीर में सिंचित किया था।

म॒ध्या यत्कर्त्व॒मभ॑वद॒भीके॒ कामं॑ कृण्वा॒ने पि॒तरि॑ युव॒त्याम् ।
म॒ना॒नग्रेतो॑ जहतुर्वि॒यन्ता॒ सानौ॒ निषि॑क्तं सुकृ॒तस्य॒ योनौ॑ ॥६।।

भावार्थ- जिस समय पिता ने अपनी युवती कन्या के साथ यथेच्छ कर्म किया, उस समय उनके संभोग कर्म के समीप ही थोड़ा वीर्य गिरा, परस्पर अभिगमन करते हुए उन दोनों ने यह वीर्य यज्ञ के ऊंचे स्थान योनि में छोड़ा था।

पि॒ता यत्स्वां दु॑हि॒तर॑मधि॒ष्कन्क्ष्म॒या रेतः॑ संजग्मा॒नो नि षि॑ञ्चत् ।
स्वा॒ध्यो॑ऽजनय॒न्ब्रह्म॑ दे॒वा वास्तो॒ष्पतिं॑ व्रत॒पां निर॑तक्षन्॥७।।

भावार्थ- जिस समय पिता ने अपनी पुत्री के साथ संभोग किया, उस समय धरती से मिल कर वीर्य त्याग किया। शोभन कर्म वाले देवों ने उसी वीर्य से व्रत रक्षक देव वास्तोष्पति का उत्पादन किया।


प्रथिष्ट । यस्य । वीरऽकर्मम् । इष्णत् । अनुऽस्थितम् । नु । नर्यः । अप । औहत् ।

पुनरिति । तत् । आ । वृहति । यत् । कनायाः । दुहितुः । आः । अनुऽभृतम् । अनर्वा ॥५

यथा स्वांशेन भगवान् रुद्रः प्रजापतिर्वास्तोऽपतिं रुद्रमसृजत् तदेतदादिभिस्तिसृभिर्वदति । “यस्य प्रजापतेः “इष्णत् एषणवत् "वीरकर्मम् । लिङ्गव्यत्ययः। वीरकर्म । रेत इत्यर्थः । येन रेतसोत्पन्ना वीरा भवन्ति तादृग्रेतः “प्रथिष्ट प्रथितमासीत् तद्रेतः “अनुष्ठितं प्रजापतिनापत्यार्थं निषिक्तं “नर्यः नरेभ्यो हितो यद्वा नेतृभ्यो देवेभ्यो हितो रुद्रः “अपौहत् अपोहति । तदेवाह । “पुनस्तत् रेतः “आ “वृहति सर्वत उत्खिदति उद्गमयति पुरुषाकारेण स्वयमुत्पन्नः सन् । कीदृशं रेतः । “यत् रेतः “कनायाः कान्तायाः "दुहितुः स्वपुत्र्याः तस्यामित्यर्थः । तत्र प्रजापतिना “अनुभृतम् “आः आसीत् । अस्तेः सिपि - - । कीदृशो रुद्रः । “अनर्वा अन्यस्मिन्नप्रत्यृतः । ‘ प्रजापतिर्वै स्वां दुहितरमभ्यध्यायद्दिवमित्यन्य आहुरुषसमित्यन्ये ' (ऐ, ब्रा. ३. ३३ ) इति ब्राह्मणम् ॥ ॥ २६ ॥


म॒ध्या यत्कर्त्व॒मभ॑वद॒भीके॒ कामं॑ कृण्वा॒ने पि॒तरि॑ युव॒त्याम् ।

म॒ना॒नग्रेतो॑ जहतुर्वि॒यन्ता॒ सानौ॒ निषि॑क्तं सुकृ॒तस्य॒ योनौ॑ ॥६

म॒ध्या । यत् । कर्त्व॑म् । अभ॑वत् । अ॒भीके॑ । काम॑म् । कृ॒ण्वा॒ने । पि॒तरि॑ । यु॒व॒त्याम् ।

म॒ना॒नक् । रेतः॑ । ज॒ह॒तुः॒ । वि॒ऽयन्ता॑ । सानौ॑ । निऽसि॑क्तम् । सु॒ऽकृ॒तस्य॑ । योनौ॑ ॥६

मध्या । यत् । कर्त्वम् । अभवत् । अभीके । कामम् । कृण्वाने । पितरि । युवत्याम् ।

मनानक् । रेतः । जहतुः । विऽयन्ता । सानौ । निऽसिक्तम् । सुऽकृतस्य । योनौ ॥६

“कामं यथेच्छं “कृण्वाने कुर्वाणे “पितरि प्रजापतौ “युवत्यां दुहितर्युषसि दिवि वा । ‘ दिवमित्यन्ये ' इति हि ब्राह्मणं प्रदर्शितम् । “मध्या तयोर्मध्येऽन्तरिक्षमध्ये वा “अभीके समीपे “यत् “कर्त्वं कर्म “अभवत् मिथुनीभावाख्यं तदानीं “मनानक् अल्पं “रेतः “जहतुः त्यक्तवन्तौ । किं कुर्वाणाविति तत्राह। “वियन्तौ परस्परमभिगच्छन्तौ । प्रजापतिना “सानौ समुच्छ्रिते स्थाने “सुकृतस्य यज्ञस्य “योनौ “निषिक्तम् आसीदित्यर्थः । ततो रुद्र उत्पन्न इत्यर्थः ॥


पि॒ता यत्स्वां दु॑हि॒तर॑मधि॒ष्कन्क्ष्म॒या रेतः॑ संजग्मा॒नो नि षि॑ञ्चत् ।

स्वा॒ध्यो॑ऽजनय॒न्ब्रह्म॑ दे॒वा वास्तो॒ष्पतिं॑ व्रत॒पां निर॑तक्षन् ॥७

पि॒ता । यत् । स्वाम् । दु॒हि॒तर॑म् । अ॒धि॒ऽस्कन् । क्ष्म॒या । रेतः॑ । स॒म्ऽज॒ग्मा॒नः । नि । सि॒ञ्च॒त् ।

सु॒ऽआ॒ध्यः॑ । अ॒ज॒न॒य॒न् । ब्रह्म॑ । दे॒वाः । वास्तोः॑ । पति॑म् । व्र॒त॒ऽपाम् । निः । अ॒त॒क्ष॒न् ॥७

पिता । यत् । स्वाम् । दुहितरम् । अधिऽस्कन् । क्ष्मया । रेतः । सम्ऽजग्मानः । नि । सिञ्चत् ।

सुऽआध्यः । अजनयन् । ब्रह्म । देवाः । वास्तोः । पतिम् । व्रतऽपाम् । निः । अतक्षन् ॥७

“पिता प्रजापतिः “यत् यदा “स्वां “दुहितरं दिवमुषसं वा “अधिष्कन् अध्यस्कन्दत् तदानीमेव “क्ष्मया पृथिव्या सह “संजग्मानः संगच्छमानः प्रजापतिरस्मिँल्लोके रोहितं भूतामृश्यो भूत्वा “रेतः “नि “षिञ्चत् निषेकमकरोत् । ‘तामृश्यो भूत्वा रोहितं भूतामभ्यैत् ' (ऐ. ब्रा, ३. ३३ ) इति ब्राह्मणम् । तदानीं “स्वाध्यः सुध्यानाः सुकर्माणो वा “देवाः “ब्रह्म “अजनयन् उदपादयन् । किं तद्ब्रह्मेति तदाह । “वास्तोष्पतिं यज्ञवास्तुस्वामिनं “व्रतपां व्रतस्य कर्मणः रक्षःप्रभृतिभ्यः पालकं “निरतक्षन् समुदपादयन् । यज्ञवास्तुस्वामित्वं दत्त्वा कर्मरक्षकत्वेन निर्मितवन्त इत्यर्थः ॥



 श्रीमद्भागवत आदि कई शास्त्रों-पुराणों में भी इस प्रसंग का उल्लेख मिलता है।
 जिसे ऋग्वेद से ही लिया गया होगा।
जरूरत इन्हें छुपाने, प्रक्षिप्त बताने अथवा अर्थ बदलने की नहीं बल्कि इन्हें समझने और सुधारने की है।
 20 लाख वर्ष पूर्व के होमोहेबिलिस (आदिमानव) से लेकर आज के होमोसेपियंस (प्रज्ञमानव) तक की क्रमिक विकास यात्रा से संबंधित मानव सभ्यता के अपने अलग-2 सोपान हैं।
 जिन पर चढ़ते हुए इंसान आज की ऊँचाई तक पहुँचा है। 
पूरी पारदर्शिता के साथ अतीत का अध्ययन करते हुए, देश व समाज के लिए घातक साबित हुई वर्णव्यवस्था जनित ऊँच-नीच सम्बंधी बुराइयों को बिसार कर तथा अच्छाइयों को अपनाते हुए, सीख-सबक के साथ मानवता के चरम की ओर चलते जाना है।

 ऋग्वेद में कहीं भी 'दीपक' का उल्लेख नहीं है, जो स्पष्ट करता है कि, उस काल तक, इंसान कृत्रिम प्रकाश के लिए दिया-बाती बनाना भी नहीं सीख पाया था। 
अतः उस काल की ओर लौटने की बात करने की अपेक्षा उस काल की बात 'तमसो मा ज्योतिर्गमय' को मानते हुए अतीत के अज्ञान व अशिक्षा के अंधेरे की ओर नहीं, भविष्य के ज्ञान-विज्ञान के उजाले की ओर आगे कदम बढ़ाते जाना है। 


कोई टिप्पणी नहीं:

एक टिप्पणी भेजें